GEESTELIJKE LEIDER
Onze Geestelijke Leider
Hoezoer Qaide Ahle Soennat Hazrat Maulana
Shah Ahmad Noorani Siddiqui Rahmatoellahi Alaih
Maulana Shah Ahmad Noorani Siddiqui (rahmatullaahi’alaih) was gedurende de afgelopen
veertig jaar het symbool van de eenheid der moesliemgemeenschap.
Hij werd betiteld als ‘Qaid-e-Ahle-Sunnat (leider van de soennie moesliems),
omdat hij de meest gekwalificeerde en gerespecteerde visionaire leider was van zijn tijd.
Geboorte en familie
Hazrat Allama Maulana Hafiz-o-Qari Shah Ahmad Noorani Siddiqui Qadri (rahmatullaahi’alaih) was op 1 oktober 1926 geboren (op de 17e dag in de heilige maand Ramadaan) in Meerut (India) en overleed op donderdag 11 december 2003 (16 Shawwal 1424). Hij werd Hafiz-ul-Qur’aan op zeer jonge leeftijd (8 jaar). Maulana was afgestudeerd aan de National Arabic College van Meerut. Ook behaalde hij zijn diploma Fazil-e-Arabi aan de Allahabad University en Dars-e-Nizam (Fazil) aan de Darul-Uloom Arabia, Meerut. Daarnaast was hij een volgeling van de Bereilvi School van ‘Ala Hazrat. Maulana beheerste meer dan 14 talen vloeiend waaronder Arabisch, Urdu, Farsi, Engels, Panjabi, Frans, Bhojpuri en Swahili. Hij was door Allah Ta’ala begunstigd met qirat. Als Qari had hij een unieke recitatiestijl van de Heilige Qur’aan.
Maulana was getrouwd met een Gatoen uit de heilige stad Medina Munawwarah, het centrum der devotie. De taal die in zijn familieleven gesproken werd was Arabisch. Maulana is gezegend met twee dochters en twee zonen. Zijn tweede zoon Maulana Anas Noorani Siddiqui saheb is de opvolger.
Maulana was de zoon van de legendarische soefi heilige Muballigh-e-’Azam Maulana ‘Abdul ‘Aleem Siddiqui (rahmatullaahi ‘alaih). Hij was een afstammeling van Seyyidina Hazrat Abu Bakr Siddiqui, radiyAllahu ‘anhoe, (de eerste kalief van de Islam) en droeg het merk (slangenbeetteken) van zijn gezegende voorvaders, dat ongetwijfeld een levende mu’ijizah (wonder) van Seyyidina Rasoeloellaah (vrede zij met hem) is gedurende de gebeurtenis van al-Hijra (vlucht uit Mekka naar Medina).
Soennie leiderschap
Maulana Shah Ahmad Noorani Siddiqui (rahmatullaahi ‘alaih) voelde aan dat het moraal van moesliemwerelden vrij praktisch aangetast kon worden als de Islam uitsluitend geïnterpreteerd zou worden op oppervlakkige en fysieke basis. Gedurende zijn leven liet hij een gedisciplineerde en consistente denkwijze en acties zien die bij vrij weinig leiders voorkomen. Hierdoor was hij in staat het vertrouwen en hoop van moesliems wereldwijd, Arabieren en niet-Arabieren, te winnen. In essentie was hij de meest vooraanstaande leider van zijn tijd die in staat was leiding te geven aan de verbeeldingskracht van moesliems, jong en oud, waar hij ook in de wereld was.
Zijn overweldigende kwaliteit was zijn diepgewortelde band met de Heilige Profeet Mohammed (sallallaho’alaihi wa sallam) en de manier waarop hij de sunnah (profetische tradities) toepaste in zijn leven was velherderend, verfrissend en dankbaar. In werkelijkheid was zijn akhlaaq (prachtige zedelijkheid) en aql (scherpzinnige wijsheid) de stempel van zijn charisma.
Maulana Shah Ahmad Noorani Siddiqui (rahmatullaahi’alaih) was een vooraanstaande ‘aliem (schriftgeleerde), een grootmeester op het gebied van de vier wetscholen van fiqh (islamitische jurisprudentie) en volgde zelf de mazhab van Imam Abu Hanifa radiyAllahu ‘anho, zowel in praktijk als ijtihad (beredenering).
Hij was gedurende vele jaren hoogleraar in de wetenschap van al-fiqh al-hanafiyya en ‘aqiedah (geloof) van Ahle Sunnah wal Jama’ah aan de universiteit in Bagdad, Irak.
Maulana Shah Ahmad Noorani Siddiqui (rahmatullaahi ‘alaih) zal altijd herdacht worden als iemand die zonder vrees of schuwheid de sunnah van de Heilige Profeet (vrede zij met hem) zowel innerlijk als uiterlijk heeft uitgedragen. Hij was daarom in staat de relevantie van de profetische tradities in de moderne tijd aan te tonen. Hij liet een zeldzaam profiel van onzelfzuchtig doeleinde zien die slechts door enkele leiders uit zijn tijd werd gedragen.
Maulana Shah Ahmad Noorani Siddiqui (rahmatullaahi ‘alaih) streefde naar:
“Een systeem van deugdzame standvastigheid… Een politiek systeem van veiligheid en rechtvaardigheid… Een economisch systeem van recht en provisie… Een spiritueel systeem van meditatief denken en innerlijke reflectie in gedenken van Allah… En een sociaal systeem van broederschap”.